سیاهه ای پس از دوچرخه سواری در یک عصر زمستانی
امروز دوچرخه سواری می کردم.
لاستیک جلویی با همون سرعتی که لاستیک عقبی دنبالش می دوید ازش فرار می کرد.
مثل دویدن من که رسیدنی در پی ندارد...
اعتراف
برای شاد نبودنم ، نبودنت کافی است ...
این بار از ته دل اما از دلی دیگر
چقدر حرف دارد دلم برای گفتن
و چقدر سخت است برایم این سکوت
چاره ای نیست
تحمل می کنم...
نشسته ایم و دائم از دلمان می گوییم
چقدر خودخواهیم ما...
(نویسنده:یک آدم مغرور)
خواستن توانستن نیست...
چی چی رو می گن خواستن توانستنه ؟؟
چطور من خواستم تو رو پیش خودم نگه دارم ،اما نتونستم؟
تاسفی برای هزار و صد و هفتاد و ششمین جمعه عمرم...
برای آمدنت چکار کرده ام
که حسرت نیامدنت را می خورم ...
برای مردم هائیتی...
برای شما که هزاران کیلومتر آن طرف تر هستید.
برای شما که هیچگاه نه من شما را دیده ام و نه شما مرا دیده اید.
برای شما که زبان همدیگر را هم نمی فهمیم.
برای شما که هم کیش هم نیستیم.
برای شما که صدای بازی کودکان زیر آوارها دفن شده است.
برای شما که این روزها خیلی داغدارید.
برای شما
به رسم انسانیت :
تسلیت...